Yazı: Melisa Güller Filistinli şair Mahmud Darwish, yaşadığı süre boyunca kendinin ve Filistin’in hikayesini şiirlerinde anlattı ve anlattıkları ile büyük saygı topladı. Filistin’in ulusal şairi olarak da bilinen Darwish’in yazıları sadece Filistin için değil bütün dünya için büyük bir önem taşıyor; hem edebi hem insani açıdan. Dedi ki: Ne zaman kavuşacağız? Dedim ki: Savaş bittikten …
Yazı: Melisa Güller
Filistinli şair Mahmud Darwish, yaşadığı süre boyunca kendinin ve Filistin’in hikayesini şiirlerinde anlattı ve anlattıkları ile büyük saygı topladı. Filistin’in ulusal şairi olarak da bilinen Darwish’in yazıları sadece Filistin için değil bütün dünya için büyük bir önem taşıyor; hem edebi hem insani açıdan.
Dedi ki: Ne zaman kavuşacağız?
Dedim ki: Savaş bittikten bir yıl sonra
Dedi ki: Savaş ne zaman bitecek?
Dedim ki: Kavuştuğumuzda
Yaşamı boyunca Filistin için direniş göstermekten çekinmeyen ve politik alanda da etkisi olan Mahmoud Darwish, aynı zamanda büyük bir romantikti. Uğruna bir çok şiir yazdığı sevgilisi yahudiydi.
“Trende yerlerimizi değiştik. Sen camdan bakmak istedin, ben sana.”
Mahmoud Darwish, Filistin’i şiirlerinde metafor olarak da kullanıyordu. Cennet, cehennem, yeniden doğuş gibi elementlere atıfta bulunurken Filistin’den örnek veriyordu. Öyle ki “Her güzel şiir bir direniş hareketidir.” diyor Darwish.
Oraya Aitim Ben
Ben oraya aitim. Bir çok hatıralarım var. Ben de doğdum herkes gibi.
Bir annem var, çok pencereli bir evim,
kardeşlerim, dostlarım, ve hapishane hücrem var, soğuktan
insanı tir tir titreten pencereli…
Tüm sözcükleri öğrendim ve parçalara ayırdım onları,
bir tek sözcük çıkarabilmek için aralarından: Ev
1986
İlahi
…
Ülkemsin benim.
Bir taş değilim ben, bu yüzden
sevmem gökyüzüyle yüzyüze gelmeyi.
Ölmem yeryüzüyle hemzemin.
Fakat bir yabancıyım ben, her zaman bir yabancı.”
Mahmoud Darwish, kendisi gibi yurtsever ve bir bakıma göçebe ve bir o kadar da romantik Nazım Hikmet’e selam da göndermiştir şiirlerinden birinde:
Karmil’in İnişi
… Sevdiğim ülkeleri severim.
Sevdiğim kadınları severim.
Fakat Karmil’deki sedirin tutuşan tek bir dalı
Denktir kadınların tüm kalçalarına
Ve tüm kentlere.
Sevdiğim denizleri severim.
Sevdiğim kırları severim.
Fakat Hayfa taşlarında yuva yapmış bir
tarla kuşunun üstündeki bir damla su
Denktir tüm denizlere
Ve yıkayıp temizleyebilir işleyeceğim tüm hataları.
Bırakınız gireyim yasaklanmış cennete
Ve Nazım Hikmet gibi bağırayım:
Aah… memleketim!
1973
Böyledir Onun İmajı ve İşte Aşığın İntiharı
Ve kendimi ağaçlara dönüştürmek istiyorum…
Ve kendimi siperlere dönüştürmek istiyorum…
Ve kendimi nöbetçilere dönüştürmek istiyorum…
Arzularım arzu edilebileni,
Severim aşktan önce…
Yoktur rengim.
Biçimim yok…
Yalnız ağaçlarım ben…
Kim dedi “rüzgar”?
Rüzgar biziz.
Rüzgar biziz.
Rüzgar biziz…
